Ze is nog altijd een fijne verschijning op televisie. Ria Bremer. 79 is ze inmiddels, maar dat lijkt er helemaal niet toe te doen. Ria is nog altijd prettig om naar te kijken en te luisteren, wat wel blijkt uit de kijkcijfers. Nu ze drie keer ‘Hoe bevalt Nederland’ presenteert, met vanavond de tweede uitzending, zou je bijna verwachten dat er nog wel iets achteraan komt.
Ria Bremer leerden we kennen met het programma Stuif es In. Toen ze in 1968 dat eerste programma voor de televisie presenteerde, zal ze niet gedacht hebben dat ze in 2018 nog op die buis zou verschijnen. Ria is overigens zelden bezig met het verleden. “Ik heb geen enkel verlangen naar die tijd. Het was mooi, ik heb alleen maar leuke dingen meegemaakt, maar ik heb nooit terug verlangd,” zegt ze in een interview in de Volkskrant.
Tegenwoordig 1 op de 10 dankzij IVF
In het programma Hoe Bevalt Nederland wordt naar aanleiding van een enquête onder zestienduizend vrouwen gekeken naar hoe we in deze tijd zwanger worden, zwanger zijn en bevallen. 35 jaar geleden gebeurde hetzelfde. Ook toen presenteerde Ria die zwangerschapsuitzending, waar in die tijd -we spreken over 1983- tweeduizend vrouwen een formulier voor invulden. Grootste verschil met de jaren tachtig: 1 op de 10 Nederlandse baby’s komt tegenwoordig ter wereld dankzij IVF.
Tot 1985 presenteerde ze met flair Stuif es In, het kinderprogramma met ‘de balk’, en was tevens verslaggever bij Televizier Magazine (1969-1996). Toch kennen we haar vooral van het medische programma Vinger aan de Pols dat ze tussen 1980 en 2000 maakte, later overgenomen door Pia Dijkstra.
Ze zocht de grenzen op
Ze is een journalist in hart en nieren, of het nu om televisie of het schrijvende vak gaat. Ze zocht, zoals ze zelf meent, de grenzen op. Niet alleen als ze reportages maakte, ook in het programma Vinger aan de Pols was ze veelal baanbrekend bezig. Er was in die tijd nog niet zoveel op medisch gebied aan de kaak gesteld op televisie.
Het was vaak een ‘gedurfde bijdrage’ als we spreken over haar televisieprogramma’s op het gebied van gezondheidszorg. Ze is een van de eersten op televisie die laat zien wat ziek zijn, ernstig ziek zijn, werkelijk voor iemand betekent. Ook over de dood wordt openlijk gesproken. Dat was in die tijd nieuw.
Vinger aan de Pols-syndroom
Daags na een uitzending werden huisartsen nogal eens overspoeld met mensen die meenden ‘de ziekte’ van die avond ervoor onder de leden te hebben. Het zogenoemde ‘Vinger aan de pols syndroom’. De andere kant van het verhaal is dat de medici via Vinger aan de Pols de enorme ontwikkelingen binnen de medische sector aan een groot publiek konden tonen.
Behandelde het programma in het begin verschillende medische onderwerpen, later kwam vooral de patiënt en de ziekte centraal te staan. Eén item per uitzending. En vooral die manier van televisie maken, raakte veel kijkers. Het was nog de tijd dat de dag erna ‘iedereen er over sprak’.
Er is geen toekomst meer
Nog altijd heeft ze veel contact met patiënten en andere betrokkenen die ze ooit interviewde. En daarnaast neemt ze deel aan veel, heel veel adviescommissies van patiëntenorganisaties. Op het gebied van kanker, longfonds, diabetesfonds en ga zo maar door.
In 1983 maakte ze de documentaire ‘Hoe bevalt Nederland’, waar ze nu een vervolg op maakt. In 1997 maakte ze overigens nog een ander programma over zwangerschapsdilemma’s. Een jaar eerder werd ze Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Niet de enige onderscheiding overigens. In 1984 kreeg ze al een eervolle vermelding voor de Nipkowschijf. En in de loop der jaren ontving ze nog vele andere prijzen.
Over de toekomst zegt ze in het Volkskrant interview: “Het bijzondere van deze leeftijd, en dat vind ik zeker niet leuk, is dat je niks meer plant. Je toekomst is afgesloten. Er is geen toekomst meer.”
Volgende afleveringen zijn vanavond en 19 september om 20.30 op NPO 1.
