De overgang, veel vrouwen ervaren het als een soort identiteitscrisis. Herma neemt ons tweewekelijks mee door deze periode en windt er geen doekjes om.
(mannen, lees mee)
De opvlieger. Het moment waarop je lichaam aangeeft dat de overgang is begonnen. Hitte die plotseling opstijgt vanuit je navel, samengaat met een natte bovenlip, verhoogde hartslag en vooral een algeheel gevoel van vermoeidheid. Zware ledematen en een vuurrood hoofd.
Geen twijfel mogelijk. Misschien lag je al wakker van het feit dat je borsten gaan hangen en je grijze haren overal (…) doorkomen, maar het ergste moet nog komen. Dus kort een technische onderbouwing.
Volkomen onvoorspelbaar
Op bezoek bij een overgangsconsulente; zij vertelde me hoe het ongeveer werkt. Je oestrogeenniveau (weer die hormonen dus) daalt doordat je geen eitjes meer produceert. Volkomen onvoorspelbaar. Door je lege ‘eierdoos’ wordt je thermosstaat ontregeld. Je lichaam gaat door deze aftakelings-stress extra adrenaline aanmaken. Daardoor stijgt je bloeddruk en gaat je hart gaat sneller kloppen. Mijn lichaam zegt in deze situatie: ‘Zet die bloedvaten maar lekker wijd open’. Mijn kerntemperatuur gaat onheilspellend richting het kookpunt. Volgens mij zou ik tijdens een opvlieger makkelijk de rol van een kernreactor kunnen overnemen. Door de gratis meegeleverde, vertraagde stofwisseling grijpt mijn systeem zonder pardon de kans om de eetlust (nog meer) te verhogen. Combinaties van koffie met chocola en rode wijn met vette kaas worden met stip genoteerd in mijn warme brein. Praktisch en theoretisch is er geen enkele verklaring voor, waarom je lichaam dit doet. Samengevat is dit mijn visie van een opvlieger in z’n meest pure vorm.
Slapen en niet slapen
De opvliegers die je in de loop van de nacht krijgt, houden je uit je slaap. Ook hier weer (het wordt nog saai) de schuld van de uit balans rakende hormonen. Je slaapt in de eerste plaats al slechter doordat er tijdens de overgang minder nuttige hormonen in die oude, rammelende chemische fabriek beschikbaar zijn. Bij mij meestal zo tegen het in slaap vallen en vroeg in de ochtend. Juist op die momenten, dat ik me nog zo graag een keertje wil omdraaien. Maar bij de eerste de beste beweging voel ik mijn temperatuur oplopen. Dus ik doe niets anders dan bewegen. Onder de dekens, boven de dekens. Voor degenen die niet zweten (zoals ik dus) betekent dit een soort gevoel alsof je zou kunnen exploderen. Slapen boven je katoenen dekbed en je dito overtrek in je katoenen hemdje. Ze zouden speciaal voor mij een katoenplantage op de Noordpool mogen starten. Voor degene die zweten, betekent dit een nat bed verschonen en douchen terwijl je had moeten slapen. Overdag betekent dit stofzuigen en de ramen lappen in een joggingbroek met een minuscuul hemdje met of zonder rode-tomaathoofd-syndroom. Het liefst zonder verstikkende beha. Boodschappen doen in deze kleren is geen optie. De eerste de beste aanbellende buurman-collectant kun je op deze manier beter niet te woord staan.
Hormoonpreparaten
Sinds mijn 36e levensjaar ben ik al in de overgang en heb ook de bijbehorende opvliegers. Als je rookt zou je extra opvliegers krijgen, als je koffiedrinkt, chocola eet of ’s avonds aan de rode wijn gaat. Het enige dat ik niet ken in dit rijtje is roken maar de rest heeft voor mij absoluut geen invloed op het krijgen van wel of geen opvlieger. Ze zijn er altijd. Continu en heftig. Peruaanse ginseng fyto-oestrogenen hebben bij mij geen enkel voordeel gebracht. Yoga en andere ontspanningsoefeningen voor het slapengaan brachten geen verlichting in deze nachtelijke hittegolf-oorlog. De wijn wordt dus gewoon ingeschonken. In overleg met mijn huisarts en apotheek heb ik een aantal jaren een hormoonpreparaat geslikt. Niet alleen tegen de opvliegers maar ook voor de gevolgen van botontkalking (daarover een andere keer meer). De opvliegers vlakten wel af maar ik ben nog steeds continu warm.
Stemmingswisselingen
De stemmingswisselingen die veroorzaakt worden door het tekort aan oxytocine (zie deel I van Vrouwendingen) worden nog een keer versterkt doordat je slecht slaapt. Nachten woelen en draaien in die goed geventileerde, volledig van ademende stoffen voorziene slaapkamer. Planten op de vensterbank leggen door de extreme kou massaal het loodje. Het liefst zou ik met mijn blote kont in een bak koud water gaan zitten. Op het balkon; in de wind. Gelukkig kan ik mezelf nog steeds tegenhouden. In mijn omgeving zou het aantal infarcten alleen maar toenemen als me daar aan overgeef. Helemaal gek word ik er van. Als een chagrijnige spin worstel ik me regelmatig door de dag. Klaar om uit te vallen tegen wie of wat dan ook. Vooral zo rond een uur of vier ben ik uitgerangeerd. Op de bank in slaap vallen is geen optie. Ik wil nog boodschappen doen, strijken en ook nog een verantwoorde maaltijd op tafel zetten. Uit de schijf van vijf. Stiekem zou ik het liefst met een wijntje en een zak patat in een hoekje gaan zitten. In sommige gezinnen is de moeder in de overgang en zijn de kinderen in de puberteit. Daar zal wel menig vonkje overslaan; een hectisch tafereel met de nodige ontploffingen en schreeuwpartijen. Gelukkig heb ik een begripvolle partner en kan ik in deze fase bij hem terecht voor raad en daad maar vooral voor begrip. Wil je in deze fase een perfect lichaam? Vergeet het, laat het los. Anders blijf je achter als een overspannen stresskip. Accepteren en zorgen dat je het achter de rug krijgt. Daarna kun je weer gaan werken aan je veranderde lijf maar vooral aan dat gezicht met een wijze, vrolijke uitstraling. Het liefst met heel veel lachrimpels.
